วัยแสบสาแหรกขาด โครงการ 2

กรช็อก น้ำตาคลอ ไม่คิดว่าเรื่องจะถึงขนาดนี้ กรทำอะไรไม่ถูก คำพูดของทรายทำให้เขาฉุกคิดสิ่งที่อยู่ในใจตัวเอง

กรกลับถึงบ้านอย่างหมดอาลัยตายอยาก เจอสมภพนั่งรออยู่ กรปรับอารมณ์ถามพ่อว่ามานานแล้วเหรอ สมภพบอกว่าสักพักแล้ว ถามว่าทรายล่ะ ไม่อยู่บ้านหรือ กรหน้าจ๋อยเครียด เป็นคำถามกระทบใจกรจนไม่อาจกลบเกลื่อนความรู้สึกได้

“กองพลบอกพ่อเรื่องทรายลาออกกะทันหัน พ่อก็แปลกใจแล้วนะ นี่ทรายไม่กลับบ้าน แยกกันอยู่คนละบ้าน ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

“ไม่มีอะไรครับพ่อ ก็แค่ทรายเขาไม่ค่อยสบาย เขาเลยขอไปอยู่กับพ่อแม่”

“กร...นี่พ่อนะ จะโกหกพ่อทำไม” กรมองหน้าพ่อน้ำตาคลอทันที สมภพรู้ว่าต้องมีปัญหาแน่ เลยนั่งข้างกร “กร...พ่อรู้ว่าสามีภรรยาทำงานด้วยกันมันไม่ใช่เรื่องง่าย พ่อกับแม่ก็เคยอยู่จุดนั้นมาก่อน กรต้องใจเย็นๆ สิ่งที่ต้องระวังมากที่สุดคือ ‘คำพูด’ เพราะบางทีเราพูดในฐานะเจ้านาย แต่ถ้าเขาฟังในฐานะภรรยามันก็จะเจ็บ เพราะฉะนั้น อย่าพูดด้วยอารมณ์ คิดให้รอบคอบก่อนแล้วค่อยพูด แต่ถ้าเราพูดไปแล้วก็ต้องรีบขอโทษ อย่าปล่อยให้มันข้ามวันข้ามคืน มันจะต่อกันไม่ติด”

“มัน...อาจจะสายเกินไปแล้วครับพ่อ” กรเสียงอ่อยน้ำตารื้น

“พ่อไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่พ่อเชื่อว่าทรายเป็นคนมีเหตุผล ถ้ากรคุยกับเขาด้วยเหตุผลแต่มันต้องเป็นเหตุผลที่เราคิดดีแล้วจริงๆ พ่อว่ามันไม่สายเกินไป”

คำพูดของพ่อทำให้กรคิดทบทวนตัวเองอย่างจริงจัง ถามตัวเองว่าเหตุผลที่ตนทำแบบนี้คืออะไรกันแน่

วันต่อมากรมองบรรยากาศของโรงเรียนที่ใกล้สอบ ทุกอย่างดูอึนๆเครียดๆ มองโต๊ะทรายที่เคยแก้ปัญหาต่างๆด้วยกันเสมอแต่วันนี้ว่างเปล่า โต๊ะเรียนวีหนึ่ง...ใบพัดก็ว่างเปล่า ส่วนบุ๊คก็อยู่ในทางสองแพร่งลังเลว่าจะกลับไปเล่นเกมดีไหม

ไออุ่นได้รับโทรศัพท์จากแม่ว่าอย่าลืม เย็นนี้เลิกเรียนแล้วรีบกลับ ต้องไปงานกับป๊า ไออุ่นเครียดทันที

จังหวะนั้นสิงห์ก็โทร.มา ไออุ่นจึงเล่าเรื่องป๊าให้ใส่กระโปรงไปในงานคืนนี้ให้ฟังว่าเซ็ง ไม่อยากใส่ สิงห์บอกว่าไม่อยากใส่ก็บอกไปตรงๆ บางทีอาเกริกอาจจะเข้าใจ ดีกว่าไม่ได้พูดอะไรเลย

ไออุ่นกลับบ้านกวิตาจะแต่งตัวให้ ไออุ่นบอกว่าตนไม่อยากใส่ชุดนี้ กวิตากล่อมว่างานนี้เป็นงานรวมญาติของป๊า ยอมๆป๊าเขาไปก่อน แต่งตัวให้สมฐานะป๊าหน่อย ไออุ่นตัดสินใจไปบอกเกริกฤทธิ์ว่าตนไม่อยากใส่กระโปรงไปงาน มันไม่ใช่ตน